Madam Flore, her sabah evinin önünde oturur, yoldan geçen herkese günaydın derdi. Beline kadar inen kıvırcık bembeyaz saçlarına her sabah özenle şekil verir, en güzel kıyafetlerini giyerek otururdu kapısının önündeki bankta. Küçük sehpasında ise bir fincan kahvesi ve kruvasanı eksik olmazdı.

Kruvasanları evininin hemen yanındaki fırından alırdı, fırının ilk müşterisi daima Madam Flore olurdu. Evinin karşısındaki kilisenin arkasındaki ormandan gelen kuş sesleri ise arkadaşları gibiydi.

Yine böyle bir sabah oturmuş kahvesini yudumlarken kilisenin arkasından kızıl bir tilkinin seke seke geldiğini gördü, kışın çok karlı günlerinde bahçesine çok gelirdi tilkiler, Madam Flore da onları keyifle beslerdi ama bu sonbahar gününde bir tilkiyi ilk defa görüyordu. Yoldan geçenleri selamlamayı bırakıp keyifle tilkiyi izlemeye başladı.

Tilki, kilisenin bahçesinde biraz oynayıp etrafı kokladıktan sonra trafik lambasının önünde eğitimli bir köpekmiş gibi kırmızının yeşile dönmesini bekledi. Yeşil adamı görünce de karşıya geçip Madam Flore’nın kapısının önüne gelip dikkat Madam’ın gözlerinin içine bakmaya başladı.

Madam, kışın gelen tilkilere hiç yanaşmazdı, onlar için kapısının önüne yemek koyup bahçesinden seyrederdi. Bu sonbahar tilkisi ise sanki ondan kapısını açmasını ister gibi bakıyordu. O masum bakışlara dayanamayıp kapısını açtı, en fazla tilki onu ısırırdı, bu yaştan sonra belki tedavi görmesi gerekirdi ama tilki hiç saldıracakmış gibi durmuyordu. Bahçe kapısını açıp tekrar bankına oturdu ve tilkiyi izlemeyi sürdürdü Madam.

Tilki kapının açıldığına sevinir gibiydi, tereddütlü adımlarla bahçeye girdi gözlerini Madam’dan ayırmıyordu, sanki, git dese gidecek gibi bakıyordu. Bahçeye girip bankın altına uzandı ve orada uyuklamaya başladı. Madam tilkinin yaralı olmasından korkup dikkatle hayvanı gözledi, herhangi bir sorunu varmış gibi gözükmüyordu. Tilki orada sessizce uyurken o, yoldan geçenleri selamlaya devam etti.

Selamını duyanlar karşılık veriyor, onu tanıyanlar bir kaç laf atıyordu ama hiç kimse bankın altında yatan tilkiyi farketmemişti. Madam acaba tilki gerçek değil mi, hayal mi görüyorum diye düşünürken okul yolunda olan bir ufaklık annesinin elini çekiştirmeye başladı.

Mahalleye yeni taşınan aileydi bu, Madam bu çocukla annesini de her gün görürdü ama kadın sadece ona gülümserdi hiç konuşmazdı. Oğlu elini çekiştirip bankı eliyle işaret edince kadın utancından kıpkırmızı oldu, oğlunu Madam’ın bilmediği bir dilde uyarıyordu, çocuk ise ısrarla bankı göstermeye devam ediyordu.

Sonra çocuk annesinin elinden kurtulup hızla Madam’ın bahçesine girdi. Kapının gürültüsünden uyanan tilki kulakları dikti havaya, çocuk ise büyülenmiş gibi tilkiye yaklaşıyordu. Madam, fazla yaklaşma ormandan geldi, demesiyle durdu yerinde. Annesi arkadan sadece özür diliyordu, bu dilde bildiği tek kelime buydu herhalde.

Madam, sorun olmadığını nasıl söyleyeceğini düşünürken tilki yerinden kalktı; önce Madam’ın ayaklarına sonra çocuğun ayaklarına sürtündü ve girdiği bahçe kapısından sessizce tekrar dışarı çıktı. Anne gözleri büyümüş halde tilkiye bakakalmıştı. Madam ise onca kişi içinde tilkiyi farkeden küçük çocukla konuşmak istiyordu. Belli ki ülkede yeniydiler, belki çocukta dili bilmiyordu, annenin bilmediği kesindi zaten. Madam, yanlış anlaşılmadan çocukla konuşmak isterken küçük çocuk, yeni öğrendiği dili ile çatpat Madam’a onunla arkadaş olmak istediğini söyledi.

Anne hala arkadan oğluna seslenirken Madam çocuğa adını soruyordu, sonra çocuk okula gitmesi gerektiğini söyleyip kapıdan çıktı. Madam, küçük arkadaşına el sallarken, belki de, dedi, tilki sadece bizi tanıştırmaya gelmiştir…

**Sıradaki kelime saksı.

***Blog yazmaya başladığımdan beri ilk defa görsel olarak kendi karemi kullanmıyorum, WordPressdeki ücretsiz görsellerden birini kullanıyorum. Sanki bu görsel bu hikaye için gibi… Eğer bir gün kendim bir tilki fotoğraflayabilirsem o zaman görseli değiştiririm.