Herkes çadırlarına girmiş derin uykunun kollarına bırakmıştı kendini. Benimse gözüme uyku girmiyordu, anlatılan hikayeler sessiz ormanda yankılanıyordu sanki. Ormanın derinliklerinden yardım çığlıkları duyuyor gibiydim. Selin’i uyandırmaya çalıştım birlikte bakalım diye, uykusu o kadar tatlıydıki yerinden kıpırdamadı bile.

Çadırın dışından yakından bir ses geldiğini hissettim, dışarı çıktığımda kamp alanının dağıtıldığını ve ormana doğru koşan bir kız gördüm. Kamp alanını bırakıp gitmek istemiyordum, not yazacak bir şeyler aradım, bulamayınca sabaha kadar dönmüş olurum diye düşünerek kızı takip etmeye başladım.

Sık çalılıkların ardında göğü delen ağaçları gördüğümde kızı ortadan kaybolmuştu, çalılara doğru koştuğuna emindim peşinden gitmeye devam ettim. Bir anda karşıma küçük bir adam çıktı, eliyle onu takip etmemi işaret etti. Karşıma kocaman bir kapı çıktı, o kapının beş dakika önce orada olmadığına emindim. Kapıdan tam geçerken duyduğum ses irkilmeme sebep olsa da devam ettim yürümeye.

“Seni bulmak istedikleri sürece her gece bu kapıdan geçtiğin saatte seni duyacaklar.”

Son duyduğum cümle buydu, gözlerimi açtığımda bambaşka bir dünyadaydım. Girdiğim ormandan farklıydı, girdiğim kapı ise hiç bir yerde yoktu. Peşinden geldiğim kız ise bana ‘Hoşgeldin’ diyordu.

***

Selin bir çığlıkla uyanmış yanında Murat’ın olmadığını görünce panikle dışarı çıkmıştı. Hiç bir yerde yoktu Murat, arkadaşlarıyla her yeri aramış bulamamışlardı. Sonra arama çalışmaları başlamıştı, günlerce sürmüştü; gündüzleri orman sessizken, geceleri Murat’ın çığlığı duyuluyordu. Arama ekipleri günler sonra umudu kesmiş, çığlıkları duymaz olmuşlardı. Selin ise geceleri çığlıkları evinde bile duymaya devam ediyordu. Yıllarca Murat’ı unutamamış tam çığlıkları kesilip unuttum derken ondan mail gelmişti.

Murat olduğunu adı gibi biliyordu, çünkü o çığlıkları mailden sonra tekrar duymaya başlamıştı.

Çığlıkları duymaya başladıktan tam bir hafta sonra Murat’tan tekrar mail gelmişti:

“Özür dilerim, sana olanları anlatacağım. Ancak benimle görüşebilmek için her şeyi bırakıp ormandaki kapıyı bulman gerekiyor. Yapabilir misin?”

**Domatesin devamı huzurlarınızda 🙂 Bu hikayenin devamı da yeni kelime Kutu‘da olacak 😉