Her yıl sonunda bir yıl sonu değerlendirme yazısı yazmayı alışkanlık haline getirmiştim. Bu sene ise yıl bitmeden yazamadım yazımı. Geriye bakınca 2020’nin tıpkısının aynısı bir 2021 olmuş diyorum.

Yine bol bol okudum, işledim, televizyon izledim, telefona yapışık yaşadım, hikayelerimi yazdım… Bir de hedeflediğim A2 seviye fransızca kursunu bitirdim. Covide rağmen hayatı normalmiş gibi yaşamaya çalıştık kısaca.

2020 Biterken yazımda demişim ki;

“Gelmesine sayılı gün kalan 2021 için ise sadece günün keyfini çıkarabilmeyi diliyorum, her günün eşsiz olduğunu kendime hatırlatmalıyım diyorum.”

Ve sanırım bu dileğimi gerçekleştirdim, sadece günü yaşadım 2021’de, plansız, gün ne getirirse… Bazı günler eşsiz olduğunu hatırlatmayı unuttum kendime, suratsız oldum. Bazı günler tek bir günüm varmış gibi doyumsuz… Bazen ise en mutlu günümdü. Hayat gibi hayattı işte, içinde her şey olan bir yıl.

2022 için kendime hedefler vermek, 2022 şöyle olsun demek gelmiyor içimden. Hala bitemeyen pandemi plan yapmayı gereksiz kılıyor sanki. O yüzden 2022’de de dileğim aynı; her günün keyfini çıkarabilmek ve her günün eşsiz olduğunu kendime hatırlatmak…

Ve son bir dilek umarım seninle son yılımızdır covid ve her şey normale döner…

Mutlu yıllar…