Rıdvan Tolga’mın hayatında yeni bir kilometre taşı olan tuvalet alışkanlığını Temmuz ayında tamamladık. Tuvalet alışkanlığından sonra resmen minik bebeğimin artık çocuk olduğunun farkına vardım. Emzirmeyi bırakma sürecimizde en zoru odur demiştim ama her aşama bir öncekini unutturacak sanırım 🙂

Tuvalet alışkanlığının her çocukta farklı sürelerde olduğunu okumuştum, genelde 3 ile 15 gün arası sürüyormuş, kimi çocukta ise 6-7 aya kadar uzayabiliyormuş. Bizim ki çok şükür çok uzun sürmeden 8 günde rayına girdi, ama o süreci gelin bir de bize sorun 🙂

Oğlumu tuvalete alıştırmak için çoğu kişiye göre geç kaldım, bence ise tam zamanında başladım 33.ayı bitirmişti başladığımızda. Çoğu kişi 18.ayda başlıyor, açıkçası ben ne kendimi ne de oğlumu buna hazır hissetmediğim için erteledim. Okuduğum her yazıda çocuğunuzu gözlemleyin diyor, size hazır olduğunu hissettirir. Örneğin bezden rahatsız olduğunu belli eder diyor, ama oğlumda öyle bir durum yoktu beziyle gayet mutluydu. Yapacağımız yurtdışı gezisinde rahat olmak için tatil dönüşü başlamaya karar verdim. Almanya’ya gitmeden önce oğluma bezlerimizin bittiğini ve artık tuvalete gideceğimizi her bez değiştirmede söyledim. Son pakette ise son paket olduğunu bitince tuvalete gideceğimizi neredeyse her saat başı söyledim.

Bez bitince ne mi oldu, bence bir paket daha alabiliriz dedi 🙂 Eğer biraz daha ertelersem, hiç başlayamamaktan korktuğumdan artık bezin satılmadığını küçük bebekler için olanlarının satıldığını söyledim. Hadi gün gün neler yaşamışız bakalım:

1. Gün (Cuma): Sabah bezi çıkarıp artık bezin bittiğini tuvalete gideceğimizi söyledim. İlk bez çıkınca gayet güzel lazımlıkta yaptı çişini. Sonra işe gitmem gerektiği için oğlumu annemle bırakıp çıktım. Gün içerisinde her seferinde biraz çişini kaçırarak tuvalete gitmiş. 2,5 saatlik öğle uykusundan ise kuru kalkmış, ancak uyandığında tuvaleti olmadığını söyleyerek gitmemiş ve doğal olarak kaçırmış. Eve geldiğimde ise tuvalete gitmemek için hep gelmediğini söyledi, ama bir şekilde tuvalete gitmeye ikna ettik ve gece uykusuna yattı oğlum. Sabaha karşı uyanıp yanımıza geldiğinde bir ıslaklık hissettim ama yine çişinin olmadığını ve uyumak istediğini söyledi. Belli belirsiz ıslandığından ısrar etmedim ve uykuya devam etti.
2. Gün (Cumartesi): Sabah kalktığında yine tuvaletinin olmadığını söyledi ve bize sürprizini hazırladı. Ufak kaçırmadan sonra ise çişin var mı sorularım sıklaştı, bunalmış olacak ki öğleye kadar hep kaçırarak yetişti tuvalete. Evde olmam sanırım fazla baskıcı olmama neden oldu. Öğle uykusundan yine kuru kalktı, bu sefer itiraz etmeden, uyanınca tuvaletin yolunu tuttu ve günü başka kaza olmadan bitirdik. Kazaların azalmasında gülen yüz tablomuzda etkili oldu tabi. Gülen yüz tablosu ne mi? A4 kağıda kareler çizdim ve tuvalete kaçırmadan yetiştiği her deneyim için bir gülen yüz çizdik. Satırlardaki gülen yüzler dolunca, ki bu yedi adet gülen yüz demek, çikolata yiyebileceğini, tüm tablo dolunca da ona bir sürprizim olduğunu söyledim. Gece yine yanımıza geldi ancak bu sefer kuruydu 🙂
3. Gün (Pazar): Bir önceki sabah hediyesini tekrar yaşamayalım diye bu sefer daha ılımlı olmaya karar verdim. Gülen yüz tablosunu kullanarak, hadi gel annecim tuvalete gidelim bakalım gülen yüz kazanabilecek miyiz dedim ve bingo kazasız sabah seansımızı atlattık. Öğle uykusuna kadar gayet iyi gitmiştik. Öğlen uykusundan kalkınca ise yine tuvalete gitmek istemedi ve hediyesini bıraktı 🙂 arada küçük kazalar dışında en önemli sorunumuz büyük tuvaleti oldu. Her gün aynı saatte tuvalete çıkan çocuk yapmamak için yok diyordu. İnternette araştırırken de okumuştum, bazı çocuklar kabız bile olabilir diye. Akşamüstü kazasından sonra ise tuvalete gitmemek için çok direndi. En sonunda akşam 9,5da gitmeye ikna ettim, oyuncaklarını da yanımıza alarak ama 15 dakika oturmasına rağmen tek bir damla bile çiş yapmadan kalktı ve uykum geldi dedi. O kadar uzun süre tutunca, kesin dedim bu gece bir kaza olacak ama yine kuru bir şekilde uyandı.
4. Gün (Pazartesi): Sabah gayet ılımlı şekilde tuvaletini yaptıktan sonra, tosunu ananesine bırakıp işe gittim. Tüm gün aklım evdeyken kazasız bir günü bitirdiğimizi öğrendim tek bir problemle 4 gündür büyük tuvaletini yapmıyordu. Kıvranıyor ama tuvalete gitmeye direniyordu ve gün sonunda da hala aynı durumdaydı. Bu kadar uzun süre yapmayınca doktorumuzu arayıp ne yapabileceğimizi sordum, o da ağızdan bağırsak düzenleyici şurup verebileceğimizi söyledi. Büyük tuvaletini yapmamak için olan direnci çişini de yapmasını engellediğinden, gece küçük bir sürpriz karşıladı bizi ve eğitime başladığımızdan beri ilk defa gece yatağını ıslattı.
5. Gün (Salı): Artık çişini kaçırmadan tuvalete gidiyor ama hala sorunumuz büyük tuvalet. İlaç içermek istemesem de sabah doktorumuzun verdiği ilacı içererek tuvaletini yapmasını bekledik. Bu arada bir insanın bu kadar uzun süre tuvaletini tutabileceğini hiç tahmin etmezdim. Gece uykusuna kadar tuvaleti yapmayı reddetti küçük sıpa, geldiğini hissettiği anda ağlayarak “git” dedi tuvaletine doktorumuzun bilgisi dahilinde fitil yaptık sonunda… Rahatlatmak için yıkamak istesem de ikna edemedim oğlumu, uyuduktan sonra uykuda kendisini bırakmasının etkisiyle ağlayarak da olsa yaptı tuvaleti. Tüm gece boyunca neredeyse saat başı uyanıp yaptı. Tamam artık rahatız diye düşünerek yeni güne başladım.
6. Gün (Çarşamba): Ama ne yazık ki yanılmışım, bu seferde çişi geldiğinde bile gitmemeye başladı. Biraz altına yapıp sonra ıslandı tuvalete gidelim dedi. Bir doz daha ilaç verdik, onun etkisiyle sanırım tüm gün yatıp kendine masaj yaptırmış ve gündüz yine tuvaletini uykusunda yapmış. Akşam bir önceki geceden daha iyi durumda olsa da gece uykusunda yine altına yaptı büyük tuvaleti. Bugün sanal dünyadaki araştırmalarımda üstüne düşmemem gerektiğini öğrendim ve taktik değiştirdim, değiştirdik. Kesinlikle tuvalete gidelim demedim, onun kendi iradesine bıraktım.
7. Gün (Perşembe): Bugün ilaç vermemeye karar verdim, zaten çocuk yapmak istemiyor o yüzden ağlıyor, biz ilaçla bağırsaklarının çalışmasını sağlayıp tuvalete gitmesine neden oluyoruz. Tamam tuvalete gitmesi önemli ama önceliğimi acı çekmemesine verdim açıkçası ve sanırım işe de yaradı. Çiş kazaları olsa da, öğle uykusunda büyük tuvaletini altına yapmış olsa da, akşam ben işten gelince kendi isteğiyle tuvalete oturdu ve büyük tuvaletini yaptı. Bir haftadan sonra kazasız bir gece uykusu ve keyifli bir sabaha uyandık.
8. Gün (Cuma): Sanki bir haftadır direnen çocuk benim çocuğum değildi, sanki hep tuvalete yapıyordu. Bugün oldukça rahat bir şekilde, normal insanlar gibi tuvaleti geldiğinde gidip yaptı tuvaletini.

Çok korktuğum süreci 8 gün gibi bir sürede atlattık. Tuvalete gitmeye başlamasının ikinci haftasında tuvaletini yapınca şarkı söyleyen oturaklardan aldık ve onun için daha da keyifli hale geldi tuvalet macerası. Bu arada sürece başladıktan sonra bezi tekrar hiç bağlamadık ve ilk haftadan sonra da kazamız olmadı Ağustosun son haftasına kadar. O hafta başında nedense yine tuvalete gitmeyi reddederek büyük tuvaletini yapmadı, önceki 1 hafta tutma ve sonrasındaki sancılı süreci bildiğimizden hemen şurubunu içirdim, ancak gitmesini sağlamadı. Yine uzun süre direneceğini fark ederek 4. günü akşamı fitil yaptık. Normalde fitil sonrası hemen tuvalete gider, ama gitmemek için direndi ve uykusundan uyanarak gittik tuvalete. Geçtiğimiz hafta yine bir kabızlık macerası yaşadık, ama edindiğimiz tecrübelerle 3.günü akşamı fitil yaparak tuvalete gitmesini sağladık. Sonra tekrar eski haline döndü, umarım tekrarlamaz diyerek tuvalet alışkanlığına geçiş süresinde olan annelere bol sabır diliyorum.

Ve uzman olmasam da kendi oğlumda gözlemlediğim nokta üstüne giderseniz inadına tuvalete yapmıyor ve altına kaçırıyor bu ufaklıklar. Bazen farkında olmayarak arka arkaya tuvalete gidelim mi dersem, sonunda en az 4-5 saat tuvaletini tutan bir çocukla karşılaşıyorum ama kendi haline bıraktığımda zaten geldiği zaman hadi tuvalete gidelim diyor. Tuvalet alışkanlığında en önemli şey bence kendinizi çocuğunuzun yerine koyabilmeniz; düşünsenize yeni bir alışkanlık kazanmaya çalışıyorsunuz ve birileri size devamlı ne yapmanız gerektiğini hatırlatıyor… Kendini kanıtlama peşinde olan çocuklar için bulunmaz fırsat işte, sizinle inatlaşır hem kendini kanıtlar hem de sizin sinirlerinizi hoplatır. Unutmayın 2 yaşında da olsa, o da bir birey ve onun kendine güvenin gelişmesi için fırsatlara ihtiyacı var. Siz ne derseniz tersini yapma eğiliminde olduklarını hatırlatmama gerek yok sanırım 🙂

Yeni bir kilometre taşında görüşmek üzere ki sanırım o da okul maceramız olur 🙂

Bunlarda ilginizi çekebilir...

Anne Olmak Kolay Değilmiş Annelik Halleri Lego dünyasına hoş geldiniz… Yolculuk Hazırlıkları Başlasın…