Kitapçıların çok satan listelerinde yer alan kitap Sade… Her hafta bir öğle arasını mutlaka kitapçıda geçiririm. Bu kitabı da yaklaşık 1 aydır her gidişimde görüyordum. Son gidişime kadar ise kapağını bile açmamıştım içinde acaba ne yazıyor diye.
Cuma günü gittiğimde ise bir bakayım acaba ne yazıyor ki çok satanlarda dedim ve kitabı alıp çıktım. Ve aynı günde kitabı bitirdim.
Kitabın arka kapak tanıtım yazısı “Kalabalıkta kendimizi bile bulamayız” diye başlıyor ve “İçinde daha az eşya, daha fazla deneyim olan, daha hafif, sınırlarını kendinizin belirlediği dolu dolu bir yaşam, sadedir. Ve sadelik güzeldir” diye bitiyor. Ve bu arka kapak tanıtımını okuduğum an gerçekten ne kadar kalabalık ve karmaşık yaşıyorum, acaba ne anlatıyor dedim.
Kitap daha çok öneriler şeklinde, akıcı bir tarzda yazılmış. Kitapçıda hiç kesintiye uğramadan 2-3 saat geçirebilecek olsam rahatlıkla orada bile okuyabilirdim. Yani merak ediyorsanız illa satın almak zorunda değilsiniz kitabı. Asıl önemli olan özünü anlamak sanırım. Hayatınızı sadeleştirmek için neler yapabileceğinizden bahsediyor kitap adım adım. İşe ilk gardırop ile başlıyor ve teknoloji ile noktalıyor bu sadeleşmeyi. Okurken o kadar çok altını çizdiğim, gerçektende böyle dediğim cümleler oldu ki, bende az da olsa bu sadeleşme akımına katılmaya karar verdim.
Akıma bende kitaptaki gibi gardırop ile başlamışım farkında olmadan. Oğlum doğduğundan beri düzeltmeyi planladığım ama bir türlü zaman ayırmadığım dolap temizliğini kışa girerken yapmıştım ve o kadar çok giymediğim kıyafet çıkmıştı ki. Onlardan kurtulunca tıpkı kitapta yazdığı gibi rahatladığımı hissettim.
Kitaptaki adımları yazayım size de en iyisi. Gardırop, ev, yemek, egzersiz, ilişkiler, para, iş hayatı, teknoloji… Hayatımızın odak noktaları… Mutlu olmak bu kadar kolayken, hayatımızı kalabalıklaştırıp karmaşıklaştırarak kendimize mutsuzluk yaratıyoruz aslında.
Farkında olmadan yapmış olduğum diğer bir sadeleşme hareketi ise hayatımdan televizyonu çıkarmak oldu. Oğlum doğduğu zaman, onun olduğu odada televizyon açmadım, açtırtmadım. Eğer açıksa ve kapanmayacaksa oğlumu alıp odadan çıktım. Oğlum 1 yaşını dolduruncaya kadar da hiç açılmadı. Ama o 1 sene, bendeki televizyon bağımlılığını bitirdi. Eskiden gerekli gereksiz tüm dizileri, programları takip ederdim. Ne kadar boş bir iş yapıyormuşum. Sadece zamanımı öldürmekten başka bir şey değilmiş.
Kitabı okusanız da okumasanız da sizde sade bir hayatı seçebilirsiniz. Şu ana kadar yaptığım sadece 2 sadeleşme hareketi bile beni rahatlattı ki bunları kitabı okumadan yapmıştım. Ne kadar az eşya o kadar çok huzur…
Yazarlarının yazılarını okumak isterseniz blogunu ziyaret edebilirsiniz… Keyifli okumalar…
Ben de aynen oğlumdan beri tv den epey uzaklaştım…