Hiç düşündünüz mü hayatınızda kokuların ne kadar çok yer kapladığını? Bir koku kimi zaman anılarınızı canlandırıp sizi en güzel dünyalara götürürken, bir başkası da yaşadığınız an’a çekmiyor mu sizi?
Her zaman bir şekilde kokular hayatımdadır farkında olsam da olmasam da… Mesela hanımeli çiçeğinin kokusu hissettiğimde çocukluğumun geçtiği Çelik apartmanına giderim, yasemin çiçeğinin kokusu annemlerin evinin girişidir benim için. Kimi zamanda bir parfüm kokusu alır götürür beni anılar dünyasına…
İşte Patrick Süskind, kokuların gücünü anlatmış bu kitabında. Kitabımızın kahramanı Jean-Baptiste Grenouille, insani duygulardan yoksun bir koku uzmanı. Aklınıza gelebilecek her şeyin kokusunu alıyor, Grenouille, hatta yolunu bile kokular ile buluyor. Benim üst satırlardaki romantik girişime karşılık kitap bir polisiye roman. Tüm kokuları en ince ayrıntısına kadar betimleyen Grenouille kendi kokusunun olmadığını fark edince ilk önce çıldırma noktasına gelse de, daha sonra kendisine koku yaratmak için cinayet işlemekten çekinmeyen bir seri katil haline geliyor. Polisiye romanları seviyorsanız soluksuz okursunuz bu kurguyu. Bu tarz romanlar ilgi alanızda değilse bile Koku’yu okumanızı öneririm, yazım dilindeki akıcılık, betimlemeler ve kurgu kesinlikle okunmaya değer.
Kitabı uzun zamandır raflarda görüyordum ancak nedense bir türlü almak gelmemişti içimden. İnstagramda takip ettiğim Hemokudumhemizledim hesabı Ocak ayı’nın kitabı olarak Koku’yu seçince tamam dedim okuma zamanım gelmiş. Bu arada bu hesapta her ay filmi de çekilmiş bir kitap seçiliyor ve takipçiler okuyup, filmi izleyerek yorumlar bırakıyorlar.
Hem okudum, hem izledim diyebilmek için tabi ki filmini de izlemem gerekiyordu. 2006 yılında Alman yönetmen Tom Tykwer tarafından sinemeya uyarlanmış film, ülkemizde Koku: Bir Katilin Hikayesi adı ile gösterildi. Çok iyi bir sinema izleyicisi değilimdir, en son hangi filme gittin deseniz hatırlamıyorum, evde izlediğim filmlerde genel de vakit geçirmek için oluyor. Eskiden gerilim filmlerini soluksuz izlesem de artık yerimden kalkmadan sonunu getiremediğimden fazla izlemiyorum.
Gelelim Koku filmine, Ocak ayında hem okudum hem izledim demeliydim ama yalnızca okuyabildim. Evet hala filmi izleyemedim, genelde insanlar tam tersini yapar filmi izler; kitabı okuyacak zaman bulamaz. Bende kitabı okudum ancak Küçük Sıpam sayesinde filmini izlemeye fırsat bulamadım. En kısa zamanda izlemeyi planlıyorum. İzlemesem de tahminim kitabın daha güzel olduğudur, uyarlama filmlerde genelde öyle oluyor çünkü. Neyse yine de ön yargılı olmayayım… Umarım sizler en kısa zamanda hem okudum, hem izledim diyebilirsiniz… İyi okumalar ve keyifli seyirler…
Filmi de çok başarılı. Kitabını okumayıp filmini izleyen taraf olarak belirteyim 🙂