Arayı her uzattığımda tamam bir daha bu kadar ara olmayacak diyorum ama her seferinde biraz daha uzuyor. Bu sefer kendimce haklı mazeretim var, bakalım mazeretim kabul görecek mi?
Çalışan bir anne olarak felsefem olduğu kadar, olmazsa takma kafana hayat kısadır. O yüzden beni mutlu eden uğraşlara zaman ayırmak benim için daha önemlidir çoğu zaman. Tabi bazı durumlarda bu felsefeyi uygulayamayabilirim değil mi? Bazen istesen de sevdiğin işlere zaman ayıramayabiliyorsun. En sevdiğim küçük çarpılarımı bile kasım ayı boyunca elime almadım. Buralardan uzak kalmamın ise 2 sebebi var; biri kariyer biri Küçük Sıpam.
Kariyer diye işi eve taşımadım ama evdeki zamanımı iş için harcadım. Bankacılıkta en azından benim çalıştığım bankada unvan alabilmek için performansınız yetmiyor, bir de sınava giriyorsunuz. İşte Ekim ayından itibaren o sınava çalıştım, sınav Kasım sonu olunca son haftalarda buraya zaman ayıramadım. 2 senedir sınava girip olmazsa olmaz canım diyerek 2-3 puanla kaçırdım unvanı; hal böyle olunca yok dedim bu sefer adam akıllı çalışmalıyım. Nitekim en son üniversitede bütünlemeye kaldığım derste bu kadar çalıştığımı hatırlıyorum, ama çalıştım. Bünye bu kadar çalışmayı kaldırmadı hata verdi o da ayrı neyse ki Kasım sonu sınava girerek rahatladım ve umarım bu sefer geçip o unvanı alıyorum.
Küçük Sıpam beni nasıl engelledi derseniz, sınav için ertelediğim sütten kesme maceramız başladı. Tüm uyku düzeni, huyları değişti sıpamın onu da bir daha ki yazımda anlatırım. Hem arayı açmamak için bahane olur bana 🙂 Görüşürüz…
