İzmir’de doğup, büyüyüp de İzmir’i sevmemek neredeyse imkansız sanırım. Bırakın doğup büyümeyi bir süre İzmir’de yaşayanlar bile İzmir aşığı olmuyorlar mı? İnsanı rahatlatan dinginliği mi sevdiriyor kendini, yoksa rahat olan insanları mı sevdiriyor İzmir’imi emin değilim. Belki her ikisi de. Kendi adıma her ikisi de sevdiriyor diyebilirim.

Üniversitede dahil olmak üzere bırakamadım İzmir’imi. Benim vazgeçilmezim oldu. Gezmeyi çok severim, ama dönüşüm İzmir olmalı dedim hep. Gideceğim yerlerde nereler gezilir, tarihi nedir diye araştırırım da bugüne kadar hiç İzmir’imi araştırmadım. Yok yok merak etmeyin, orayı gezin, burada yemek yiyin falan demek gibi bir niyetim yok, parça parça anlatırım belki ilerleyen zamanlarda. Bugün ise her gün gördüğüm, üzerinde yürüdüğüm, fotoğraflar çektiğim ama hiç acaba neden böyle demediğim Kordon ’un kaldırımlarının hikayesini anlatmak niyetim. Ne kadar doğrudur, hikayesi gerçekten böyle midir bilmiyorum. Araştırdığım da Nedim Atilla’nın sitesinde yazmış olduğu Günseli Başar’ın yaşamından küçük notlarda okudum bu hikayeyi. Sonra acaba ne kadar doğrudur diye internet denizinde araştırmaya devam ettim, birkaç blogda daha aynı hikayeyi okudum. Aslı nedir, kim önce anlatmıştır bilmiyorum ama benim hoşuma gitti.

Bu hikayede Kordon’la özdeşleşen siyah beyaz dalgalı kaldırımın Rio De Janerio’nun Copacabana kaldırımlarından esinlenerek yapıldığını öğrendim. Hikayede, dönemin belediye başkanı ile evlenen Günseli Başar’ın 1950’li yıllarda Rio De Janerio’da gördüğü bu kaldırımlara hayran kalarak İzmir’de yaptırmak istemesiyle hayat bulmuş. Gerçekte bu şekilde mi yapıldı bilmiyorum, dedim ya birkaç blog ve Nedim Atilla’nın yazısı dışında bir kaynağa ulaşamadım.

Bu kaldırımların orjinalinde yani Rio’da siyah beyaz olmasının nedenini okuduğumda  ise İzmir’in gerçekten sadece görsel güzelliği ile bu kaldırımları yaptığına inandım. İzmir’le özdeşleşen dalgalı kaldırımlar 70’li yıllarda tüm Kordon’u boyunca uzanıyormuş. Günümüzde ise Pasaport Vapur İskelesi ile Konak Pier arasındaki sahil şeridinde ve Alsancak İskele’nin önünde görebiliyoruz. Kocaman sahil şeridinden kala kala 0,55 km’lik yer kalmış dalgalı kaldırım taşlarıyla döşeli.

Sizinde her gün önünden geçtiğiniz yerler var mı, nasıl olduklarını bilmeden? Mesela Pasaport İskele ve Konak Pier’inde tarihini merak ediyorum. Konak Pier benim çocukluğumda balık haliydi. Babam hafta sonları kasa ile balık alırdı oradan. Şimdiyse bir alışveriş merkezi oldu. Onları da araştırayım en iyisi 🙂 Yeni keşiflerde buluşmak üzere…

Bunlarda ilginizi çekebilir...

İzmir’de kar var…Tomislavov’daki ise unutulmaz… Alaçatı Ot Festivali… Bir Vize Macerası… Midilli…daha çok Petra