Geleneksel yıl sonu değerlendirme yazım olmadan yılı bitireceğimi düşünmüyordunuz değil mi?

Her yıl bitiminde ne okudum, ne işledim ve nereleri gezdim yazacağım demiştim kendime. Bugün baktığımda ise bu somut verileri yazmama gerek olmadığını düşünüyorum. Okuduklarımı her ay bitiminde paylaştığıma göre burada sadece şu kadar adet kitap okudum dememin bir manası olmadığı açıkça görülüyor.

Ne işledim kısmına gelirsek, instagramı bu konuda oldukça aktif kullanıyorum ve #elmalikedixstitch etiketi altında hepsi yer alıyor. Bu sene çok daha keyifli işlemelere imzamı attım desem yeterli olur sanırım.

Yazarken en çok hoşlandığım bölüm nereleri gezdim olmuştu her sene sonunda, bu sene ise değişiklik yaparak gezdiklerim bana kalsın demeyi tercih ediyorum. Zaten mutlaka bu gezimi anlatmalıyım dersem Gezilerim kategorisi aktif, son yılda çok yazı ekleyemedim ama 2019’da yazıların sayısı artacak gibi gözüküyor.

Peki 2018’i nasıl değerlendirmeliyim, geleneksel yazılarımdan farklı olarak? 2018’in bana kazandırdıklarını anlatsam yeter aslında, ne dersiniz?

2018 bana kendimi öğretti desem çok klişe gelecek biliyorum, çünkü 2018’in en favori konusu kendini bulmak ve kendini geliştirmek. Yine de 2018’de kendimi öğrendim diyorum ama bu senenin modası meditasyonlarla ya da yoga yaparak bulmadım kendimi. Evet, onları da yaptım ancak hayat felsefem olmadılar. Belki biraz kendimi dinlemeyi öğretmişlerdir o kadar.

Kendini nasıl öğrendin elvan?

Bulduğum her yere yazarak, bazen yazdıktan sonra çöpe giden bir kağıt parçası yardımcı oldu bazen word dosyaları, çoğu zaman günlüğüm… 2018’de tekrar aktif olarak günlük tutmaya başladım ve buna ne kadar ihtiyacım olduğunu gördüm, yazmanın keyfini aldıktan sonra bırakamıyormuş insan. Evet blogda daha sık yazacağım desem de bir türlü bu hedefimi tutturamıyorum ama yazmak benim için bir tutku olmaya devam ediyor. İşte bu yazılarda kendimden bile sakladığım elvanı buldum. İçimde bir yerlere saklanan elvan dışarı çıktı ve isteklerini söylemeye başladı: Unuttuğum hayallerimi hatırlattı bana…

Yazılarımla kendimi bulmuşken Ekim ayından sonra fırçaların ve renklerin güzelliğini öğrendim… Küçük bir fırça dokunuşunun neleri güzelleştirdiğine tanık oldum. Çini kursunun bu kadar keyif verebileceğini düşünmemiştim, şimdi diyorum ki keşke daha önce başlasaymışım. Çalışırken de kendime bu ödülü verecek zamanı yaratabilseymişim. Ne yazık ki bu sevdam şimdilik çok kısa soluklu oluyor, 2019 planlarımda kursa devam edemeyeceğim, boyalarımı ve fırçamı arkamda bırakacağım ama geçici bir süre olmasını umut ediyorum, sonra tekrar kaldığım yerden devam etmeliyim diyorum renklerin dünyasında kaybolmaya.

Sadece iki paragrafa sığdırınca kazandıklarımı azmış gibi gözüküyor ama yazdığımdan çok daha fazlası hayatıma dahil oldu. Ve 2018’de yaşadığım her şey iyi ki dediklerim arasında yerlerini aldı. Teşekkür ederim 2018 sana, çok keyifli bir yıl oldun.

Her sene gelecek yılla ilgili kendime hedefler belirliyordum, bu yıl bir değişiklik yapıp kendime hiç bir hedef koymamaya karar verdim, bakalım 2019 bana neler hazırlamış, hep birlikte yaşayıp göreceğiz 🙂

Ve yazımı bitirirken umarım herkes için 2018 hayal ettiğinden daha güzel geçmiştir ve 2019 da aynı güzelliklerle devam eder, diyorum. Herkese mutlu yıllar…