Kitapları çok sevdiğimi, onlarsız yapamadığımı artık sağır sultan bile duydu. Göç ederken bile önceliğim kitaplarımdı ve hala her tatil dönüşü valizim kitap dolu oluyor. Ama gel gör ki her okur gibi bazen benim de hiç bir şey okuyasım gelmiyor. Neyse ki artık bu hali tanımayı öğrendim.  Ve bu halin adı bile var: Reading Slump

Reading slump ya da okuma tıkanıklığı okumayı çok sevdiğiniz halde okuyamama durumları için yani motivasyonun olmadığı durumlar için kullanılır. Kulağa havalı geliyor: Motivasyonum yok, okuyamıyorum. Bir önceki yazımda bu yıl okuduğum kitapları anlatıp şu anda reading slump yazmam ironik ama hal böyle ne yapalım.

Uzun süredir tıkanıklığı yaşamamıştım, yaşadığımda da bu kadar uzun sürmemişti. En fazla bir iki hafta ara verip kaldığım yerden okumaya devam etmiştim. Bu kez elim bir türlü kitaplara gitmiyor. Normalde haftada bir kitap bitiren ben, nisan ayında bir kitabın yarısına bile gelemedim. Örneğin bu ay kitap kulübümüzde benim önerim olan Mona’nın Gözlerini okuyoruz. Kitap ilk çıktığında merakla almıştım ve okumak için sabırsızlanıyordum. Aslında kolay okunabilecek bir kitap, yine de mart sonundan beri elimde ve daha onuncu bölüme bile gelemedim (kitap 52 bölümden oluşuyor).

Peki neden yaşıyoruz bu tıkanıklığı?

İşte kendime en çok sorduğum soru, kitaplardaki dünyaları çok sevdiğim halde neden tıkanıklık yaşıyorum? Sanırım bende buna en çok sebep olan arka arkaya zor kitaplar okumam oluyor. Gerçi son zamanlarda öyle zor kitaplar okumadım, bu sefer sanırım kendi gündemim beni uzaklaştırdı. Aralık ayında ev değiştirdik, hala eve yerleşmeye çalışıyoruz. Bazen fiziksel olarak hiç birşey yapmamış olsam da kendimi yorgun hissediyorum, öyle olunca  kitap okumak hiç kolay olmuyor. Tabi kendi gündemim dışındaki gündem de ayrı bir yoruyor, aramızda mesafeler olsa da uzak kalamıyorum gündemden.

Tıkanıklıkta ne yapıyoruz, oturup duvara mı bakıyoruz yoksa televizyon mu izliyoruz?

Bazen bunları yapıyorum. Ama bu sefer elim kitaba gitmediğinde örgülerime gidiyor.

Bir dakika… Yoksa reading slump değil de örgü takıntılığı mı benim ki? Her fırsatta elim örgüde, olabilir mi? Belki. Ya da gerçekten tıkanıklıktan kaçmak için örüyorum.  Boş boş oturmaktansa elim işlemiş oluyor. Sahi biz neden boş oturmaktan bu kadar korkuyoruz? Her hangi bir şeyi yaparken boş durmaktansa bunu yaptım diye neden diyoruz? Bu da apayrı bir blog konusu olur bence. Hatta bir daha ki yazı bu olsun: Boş kalmaktan neden korkuyoruz?

Siz nasıl çıkıyorsunuz okuma tıkanıklığından var mı önerileriniz? Beni genelde kısa ve sürükleyici bir kitap tıkanıktan çıkarır ama öyle bir kitap çıkmadı karşıma. Bende diğer hobilerimle devam diyorum, en azından hala yatmadan önce bir kaç sayfa okuyabiliyorum…