Her evde vardır bir dağınıklık polisi, o polis işi bıraktığı an ev savaş alanına döner. Genelde bu görevi anneler yüklenir, şanslıysanız iki ebeveyn paylaşırsınız bu görevi. Bu polis sadece çocuklu evlerde görev yapmaz tabi ama çocuklu evlerde mesaisi çok daha uzundur, hatta bitmez. Ve çoğu çocuk bu polise gıcık olur. Nereden mi biliyorum? Kendimden tabii ki de…
Çocukluk dönemlerimde hatırlıyorum evin her köşesi benim oyun alanımdı: Salondaki orta sehpanın altı araba tamiri için idealdi, dev saksıların altları tam bebeklerime piknik alanıydı, salondaki yemek masasının altı pekâlâ 2 katlı bir ev olabilirdi, ranzanın üstüne kapatılan bir battaniye ile ideal çadıra kavuşurdum… Bunlar ilk aklıma gelenler ve o alanlarda kurduğum oyunlar günlerce sürebilirdi. Oyun süresince de oyuna dahil oyuncaklar toplanmazdı. Etrafa saçılan giysiler, kaosu yaşayan çekmeceler de bonusu olurdu. Ergenlik dönemlerimde de bu dağınıklık değişmedi. Üstelik o zamanlar öğrendiğim bir sözü annem her odanı topla dediğinde marifetmiş gibi söylerdim:
Dağınıklıkta yaşanmışlık vardır, bırak dağınık kalsın…
Sonra evlendim kendi evim oldu, sabah evden çıkıp akşam eve geldiğim işimle ev dağılmaya çok fırsat bulamıyordu. Çocuk olunca ise işler değişti, yine de ilk 5 sene şanslıydım: hem o ilk 5 senede çok fazla dağıtarak oynamıyordu hem de annemler her daim yanımda yardıma hazırdı. Göç ettikten sonra tam zamanlı anne oldum. Bu arada oğlum büyümeye ve tıpkı benim gibi bitmez oyunlar kurmaya başladı. Kurduğu oyunu bir hafta pembe dizi gibi oynayabiliyor ve o oyuncaklar olduğu yerde kalmalı. Daha ergenliğe adım atmadık ve şimdi diyorum ki dağınıklıkta sadece kaos var 🙂
Evet artık annemin neden odanı topla dediğini anlıyorum ve neden illa birilerinin ortalığı toplaması gerektiğini de. Örneğin oğlumun çalışma masası evin salonunda duruyor, devamlı gözümüzün önünde. Orada ders çalışmaktan ziyade el işi etkinliklerini yapıyor. Masayı bir gün toplamayı bırakırsam ertesi gün sanki yıllarca toplanmamış gibi bir görüntüye sahip oluyor. İşte burada ne yazık ki dağınıklık polisi olmak gerekiyor ya zorla toplatacaksın ya da toplayacaksın…
Eskiden dağınıklık bu kadar gözüme batmazdı, aman kalsın boş ver derdim. Son yıllarda nedense o dağınıklık üzerime geliyormuş gibi hissediyorum. Toplu kalması için çabalamaktansa yoruluyorum neyse ki şanslıyım bizde dağınıklık polisi iki tane ben yorulduğumda eşim devreye giriyor. Yine de oğlumun odasının dağınıklığına iki polis yetmiyor. Geleceğin ergeni burası benim odam istediğim gibi dağıtırım diyor. O bunu söylerken kafamın içindeki ergen elvan, sende öyleydin bırak çocuk odasında istediğini yapsın diyor. Bazen bırakıyorum, bazen çıldırıp odayı toplamaya kendim girişiyorum.
Dağınıklıkta yaşanmışlık olsa da gel toplayalım demek en güzeli sanırım, bu kadar dağınık olmasın…
*Bu yazı iki gün boyunca oğlunun odasını ve masasını toplayan anne elvan tarafından yazılmıştır 🙂
