Mayıs ayından beri yeni hobim kanaviçe / çarpıişi…Keşfettikten sonra insanların sadece küçük çarpılarla yarattıkları desenleri görünce ağzımın açık kaldığı hobi 🙂

Kanaviçe denilince aklıma aile büyüklerinden ve annemin çeyizinden kalma, genelde çiçek desenli yatak takımı ya da  masa örtüsü  gelirdi . Ama sosyal medya sağolsun ufkumu genişletti bu konuda; yapılan işler sadece yaratıcılıkla sınırlı ki o da sonsuzla eş anlamlı aslında.

Çarpı işiyle tanışmam tamamiyle sosyal medya sayesinde, kendisiyle pinterestte tanıştım. Orada gördüğüm baykuşu hemen yapmalıyım dedim (resmi hemen altta yer almakta), Karşıyaka çarşıya atladım gittim. İlk defa yapacak olmama rağmen hiç ön araştıma yapmadan resimi gösterek gerekli ipleri aldım. İp olması yeterli değil tabi bir de etamin kumaşı almak lazım onu da hiç bir bilgim olmadan 50 cm aldım. Meğer kumaşın eni 1 metreymiş…Küçüçük bir çerçeveye sığan baykuş için kocaman kumaş, işleyeseye kadar baykuşun boyutu hakkında bir fikrim yoktu tabi.

Malzemeleri alıp doğru eve girdim ki bir an önce başlayım…Başladım başlamasına da o hevesle 1 gecede bitti. Eee kaldım mı elim boş, elimdeki ipleri değerlendirmek için pinlediğim bir kuş ve kelebek deseni daha yaptım ama beni kesmedi hevesimi alamadım.Derken bir gün kitapçıda gezerken Kanaviçe dergisini gördüm ve ordaki kedili vosvos boyutu ve renkleriyle ilk büyük işim oldu diyebilirim. Evde 14 aylık küçük bir sıpa olunca ve doğum izni bitip işbaşı yapınca resimdeki deseni yaklaşık 5 ayda bitirebildim. Bu vosvosu işlerken başka neler yapabilirim diye araştırmalarımda devam etti, şimdi kafamda 2-3 proje var. Onlarıda bitirebilirsem hikayeleri ve resimleri burda olucak…